EPIET staat voor European Programme for Intervention Epidemiology Training en is een internationaal opleidingsprogramma voor gezondheidswetenschappers met interesse in de volksgezondheid (www.epiet.org). Het programma bestaat uit verschillende onderdelen waaronder uitbraakonderzoek, communicatie, surveillance, lesgeven en uitvoeren van epidemiologisch onderzoek. EPIET wordt betaald door de Europese Commissie en de lidstaten. In Nederland werkt het RIVM mee aan het EPIET-programma.
Twee jaar geleden hoorde ik voor het eerst van het EPIET-programma: een van de programmaonderdelen (“modules”) werd gehouden in mijn woonplaats, Athene. Vervolgens bezocht ik 2 EPIET-congressen op Menorca. Hier ontmoette ik veel aardige mensen en werd voldoende overtuigd om te solliciteren. Begin februari 2006 besloot ik dan ook ‘te gaan’ voor een EPIET-plaats. Mijn vrienden en collega’s in Athene waren op dat moment enthousiaster dan ik. Want het zou toch niet lukken, dacht ik, en dus hoefde ik me geen zorgen te maken over een nieuw huis en een verhuizing. Toch werd ik aangenomen en geplaatst bij het RIVM in Nederland.
Het RIVM is een ideaal instituut om te werken vanwege de expertise en de participatie in surveillancenetwerken in zowel binnen- als buitenland. Tot nu toe heb ik aan veel verschillende projecten gewerkt. Zo heb ik naar de invloed van het weer op de incidentie van legionellose gekeken, maar ook gewerkt aan de Q-koortsuitbraak in Noord-Brabant, een mazelenuitbraak in Servië, een nieuw surveillancesysteem in Bulgarije en aan de Grote Griepmeting. Verder geef ik les in Nederland, Bulgarije en zelfs in Griekenland.
In februari 2007 kregen wij, als EPIET-fellows, een uitnodiging om als lid van een WHO-team naar Servië te gaan om te helpen bij een mazelenuitbraak onder de Romabevolking. Het ging om een zogenaamde hard-to-reach-groep in Vojvodina, een autonoom gebied in het noorden van het land. Een hele interessante ervaring, vooral ook door de politieke omstandigheden waarbij we rekening moesten houden met alle betrokken partijen: locale en landelijke overheden, maar ook de WHO.
Na EPIET kun je eigenlijk overal in de volksgezondheid werken. EPIET-alumni zijn werkzaam bij nationale en internationale organisaties waaronder de WHO, het European Centre of Disease Control en Artsen zonder Grenzen. De eerste stap, om uit je eigen land te verhuizen, heb ik al achter de rug. Of ik in het buitenland wil blijven of terug zal gaan naar huis weet ik nog niet. Het is een kwestie van uithoudingsvermogen en persoonlijke ambities.
Voor wat betreft mijn dagelijkse leven: een van de dingen die mij verrast hebben zijn de files. Ik ben gewend aan files in steden, maar dat is in Nederland helemaal niet het geval. “Ik woon in Nijmegen en werk in Bilthoven”. Deze 2 plaatsen liggen 84 km van elkaar maar het is heel gewoon om in de ene stad te wonen en in het andere dorp te werken. Ik zag de schrik in de ogen van sommige collega’s toen ik zei dat ik bewust gekozen had om in De Bilt te wonen – ik werk namelijk in Bilthoven. “Dat kan toch niet”, “Ik heb altijd gedacht dat er iets mis is met die jongen”, “Bevalt het nog steeds in De Bilt?” en “Je zult wel geen sociaal leven hebben”. Maar nee hoor, 2 tot 3 uur per dag verliezen aan het openbaar vervoer om naar mijn werk te gaan zou ik niet wéér willen, die ervaring heb ik in Athene opgedaan en dat was genoeg. Het stadscentrum van Utrecht is maar 15 minuutjes fietsen, en dat is zelfs een ietsje minder dan vanuit Zuilen naar het centrum.
| Meer informatie over solliciteren voor EPIET/cohort 14 op www.epiet.org en www.ecdc.europa.eu/recruitment.html. |
επι-δήμιος 