Ο επαίτης

Είχε περάσει ο καιρός που οι άνθρωποι πήγαιναν συχνά στην εκκλησία στην Κάτω Σαξονία. Ακόμα πιο μακριά φαινόταν ο καιρός που οι άνθρωποι βοηθούσαν ο ένας τον άλλο στην ηλιόλουστη, σήμερα, Osnabrück. Ο Tomislav ήταν διαφορετικός, κι αυτό το μαρτυρούσε και το όνομά του. Τι γυρεύει ένα σλάβικο όνομα στη βορειοδυτική γωνιά της Γερμανίας; Μια σειρά αρνητικών συγκυριών τον είχε φέρει στα όρια της απόγνωσης.

Αν και Σάββατο, αποφάσισε να πάει στην εκκλησία. Ο ζεστός ήλιος του Φεβρουαρίου θα ωθούσε, σκέφθηκε, τους συμπολίτες του για μια βόλτα στην πόλη. Δεν μπορεί, κάποιοι θα πήγαιναν και στην εκκλησία. Φευ, οι περισσότεροι ήταν τουρίστες με ενδιαφέρον στην μπαρόκ αρχιτεκτονική και όχι προσκηνυτές. Κάποιοι ίσως να ήταν και Χριστιανοί. Άλλοι, ίσως να ήταν Άνθρωποι. Στους τελευταίους στόχευε πάντα ο Tomislav. Χωρίς να μιλάει. Άλλωστε η διαφορετική του προφορά μόνο αδιάφορους δεν άφηνε τους επισκέπτες.

Και η νίκη, ναι, σηκώθηκε

Το παρακάτω ζεστό τραγούδι και η απεικόνισή του μέσα από τις σφιχτά εναγγαλισμένες εικόνες μάς έρχεται από τη χώρα των πάγων. Σάς παρουσιάζω τους Sigur Rós.

Viðrar Vel Til Loftárása

Άφησα τον εαυτό μου να κυλήσει προς τα εμπρός
να κολυμπήσει μέσα από το μυαλό μου, μπρος και πίσω
Η ψυχή μου ακόμα τραγουδάει
το τραγούδι που κάποτε γράψαμε

Κάποτε είχαμε ένα όνειρο
είχαμε τα πάντα

Ανεβήκαμε μέχρι το τέλος του κόσμου
ανεβήκαμε ψάχνοντας
σκαρφαλώσαμε σε ουρανοξύστες

αλλά καταστράφηκαν όλοι
η ειρήνη τώρα έχει φύγει

Μού λείπει η ισορροπία, έπεσα
αλλά άφησα τον εαυτό μου να κυλάει προς τα εμπρός

Κολυμπάω μέσα από το μυαλό μου
αλλά καταλήγω πάντα στο ίδιο σημείο

Δεν έμεινε κάτι να πω
είναι για το καλύτερο
ο θεός θα μάς δώσει μια μέρα
…αύριο

Heeft u Smurfen?

– Τη Δευτέρα θα έχει storm εδώ, να δούμε τι θα προλάβουμε να δούμε.

– «Ε τότε θα δούμε Ρότερνταμ, Ντελφτ και Χάγη χωρίς ήλιο», απάντησε ο Δημήτρης, τολμώντας να υψώσει, άθελά του, φωνή στον καιρό. Η μικρή αυτή αντιπαλότητα, που μετράει περίπου 9 χρόνια και, στη συγκεκριμένη της μορφή, μόλις 5 από τα συνολικά 10, βρήκε αυτή τη φορά έκφραση μέσα από το άλλοτε απρόσωπο θέμα του καιρού.

– Δημήτρη, εδώ δεν είναι σαν την Ελλάδα. Πριν τις 9:30 το πρωί και μεταξύ 4 και 7μμ ξέχνα την οδήγηση στις εθνικές οδούς. Άσε που θα έχει και αυτή τη θύελλα, στα δυτικά δεν θα είναι και ό,τι καλύτερο… Όχι επειδή ο αδερφός σου σού είπε να πάτε στο Ντελφτ πρέπει να πάμε έτσι κι αλλιώς!

– Μα κοντά δεν είναι στο Ρότερνταμ και τη Χάγη;

Η μοναδική διέξοδος της συζήτησης θα ήταν ένας e-καυγάς και τα Ολλανδικά μου και η μελόντικά μου δεν μού το επέτρεπαν. Έτσι, αποφάσισα να αλλάξω θέμα.

– Δεν μού είπες, όμως. Τι τρώτε για πρωινό; Εγώ έτσι κι αλλιώς πέρα από καφέ δεν παίρνω κάτι (…), οπότε τι να πάρω σε λίγο που θα πάω για ψώνια;

Ο Αλβέρντος Χαΐνης (Albert Heijn, ολλανδιστί), είναι ένα πετυχημένο παράδειγμα σουπερμάρκετ που έχει συνδέσει το όνομά του με μια ολόκληρη αγορά εδώ και κάποιες γενιές στη χώρα αυτή. Μικροί και μεγάλοι αντικαθιστούν με ευκολία το όνομα της αλυσίδας με τη λέξη «σουπερμάρκετ» και, εκεί, μπορούν να βρουν προϊόντα σαφώς καλύτερης ποιότητας και μεγαλύτερη ποικιλία από άλλες αλυσίδες. Οι τιμές είναι σχετικά ακριβές, όμως, δηλαδή λίγο φθηνότερες από την Ελλάδα.

Τον τελευταίο καιρό, για κάθε €15 αγορών κερδίζει κανείς ένα πλαστικό στρουμφάκι. Τα παιδιά έχουν έναν περισσότερο λόγο να συνοδεύσουν τους γονείς τους στην αποθέωση του καταναλωτισμού που εκφράζεται προσεκτικά μέσα από το προσωπείο των «καθημερινών αναγκών». Η γαλάζια απόδοση του πρωινού του Δημήτρη και της Μαντούς ήταν τρία στρουμφάκια, τα οποία δώρησα στα παιδιά που κάθονταν στην ουρά μετά από μένα. Φορτώθηκα σαν το βόδι, backpack και δύο σακούλες στα χέρια, και βουρ -χωρίς ποδήλατο- για το σπίτι.

Στην έξοδο του σουπερμάρκετ του καλά κρυμμένου χωριού, άκουσα, σαν σε όνειρο, μια μακρινή παιδική φωνή: Heeft u Smurfen? (έχετε στρουμφάκια;) Προχώρησα λίγα μέτρα παρακάτω ώσπου συνειδητοποίησα τι είχα ακούσει. Τον 45χρονο ζητιάνο που έχει γίνει συνονόματος του «πόρτα του Albert Heijn» στο μυαλό μου, πλαισίωναν δύο μετα-ζητιάνοι προεφηβικής ηλικίας. Στο μυαλό μου ήρθαν γρήγορα ασπρόμαυρες φουτουριστικές εικόνες από μεγαλουπόλεις όπου περπατούν παιδιά-ζόμπι, με χέρια τεταμένα να μονολογούν «smurfs… smurfs… smurfs…» και με συχνότητα επανάληψης του προφορικού παραλογισμού ανάλογη της πυκνότητας περιφερόμενων ανθρώπων γύρω τους.

Nee, ik heb geen smurfen, καρδιά μου!

Δεβίλτη, 071618z

Σε συνέχεια των καλών διαφημίσεων,

η Aegean Airlines προσθέτει άλλη μία στο ενεργητικό της. Απολαύστε την!